Ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πορσελάνης μετατρέπεται σε πολυχώρο πολιτισμού στη Νέα Μάκρη

Ένα παλιό και εγκαταλελειμμένο για δεκαετίες εργοστάσιο, θα μετατραπεί σε πολυχώρο τέχνης και πολιτισμού στην ανατολική Αττική.  

Πρόκειται για το εργοστάσιο πορσελάνης στη Νέα Μάκρη, το οποίο κτίστηκε το 1950 και «έζησε» πολύ μεγάλες στιγμές για δύο δεκαετίες, καθώς παρήγαγε προϊόντα πορσελάνης για ηλεκτρολογική χρήση, αργότερα επεκτάθηκε και στην παραγωγή πυρότουβλων και άλλων πυρίμαχων προϊόντων και μάλιστα για μεγάλο διάστημα προμήθευε και τη ΔΕΗ.  

Εκεί εργάστηκαν χιλιάδες άνθρωποι από τις γύρω περιοχές, από τη Νέα Μάκρη, τη Ραφήνα, τον Μαραθώνα και το Γραμματικό, όμως το 1969 η λειτουργία του σταμάτησε, λόγω υπέρογκων δανείων και από τότε έχει εγκαταλειφθεί, με εξαίρεση ένα μικρό τμήμα του, το οποίο έχει κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για γυρίσματα των σίριαλ της τηλεόρασης.  

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο δήμαρχος Μαραθώνα-Νέας Μάκρης Στέργιος Τσίρκας είχε προτείνει σε δημόσια, διαδικτυακή διαβούλευση 17 πιθανές χρήσεις και αυτή για τη δημιουργία αίθουσας προβολών, θεατρικής σκηνής και συναυλιακού χώρου, υπερίσχυσε. 

Ο χώρος προορίζεται να στεγάζει εκθέσεις, βιβλιοθήκη και δημιουργικό εργαστήριο.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό – Μακεδονικό πρακτορείο, «καθοριστική ήταν η συμβολή του εφοπλιστή Αθανάσιου Μαρτίνου, ο οποίος πέρα από τη μελέτη του όλου έργου, προσέφερε το ποσό των 215.000 ευρώ συν το ΦΠΑ κι έτσι το εργοστάσιο πορσελάνης θα μετατραπεί σε ένα κανονικό και πολυθεματικό Κέντρο Πολιτισμού και Τέχνης».  

«Πρόκειται για ένα εγκαταλελειμμένο και λεηλατημένο εργοστάσιο, για ένα κουφάρι σχεδόν στο κέντρο της Νέας Μάκρης με μεγάλο περιβάλλοντα χώρο», εξηγεί στο ΑΠΕ ο δήμαρχος της περιοχής, Στέργιος Τσίρκας.  

Η έκτασή του είναι 38 στρέμματα και έχει σχεδόν 4.000 τ.μ. στεγασμένο χώρο. «Για χρόνια παραμένει έτσι, παρατημένο και χωρίς καμία συντήρηση και είναι λογικό ο κόσμος να θέλει να αξιοποιηθεί».

Το έργο θα έχει τη χρηματοδότηση της Περιφέρειας και του προγράμματος ”Αντώνης Τρίτσης”.   Οι δημοτικές αρχές εκτιμούν πως μέχρι το καλοκαίρι θα έχουν ολοκληρωθεί οι μελέτες και στη συνέχεια θα ξεκινήσουν οι εργασίες, με ορίζοντα τριετίας.